Johannesburg #6 / Coach

Ik ben in Johannesburg voor een vijf-weekse stage bij The Centre for the Less Good Idea, een interdisciplinaire werkplaats voor de kunst, opgericht door William Kentridge in de even hippe als ruige wijk Maboneng. Er wordt in het Centre op dit moment gewerkt aan drie verschillende, grote samenwerkingsprojecten die gepresenteerd worden als Season 3, op 11 tot en met 14 april. Ik ben hier samen met mijn studiegenoot Diede om te assisteren, observeren en kennis te maken met het werkveld van de stad.

Of ik hier ergens in de buurt misschien kon sporten, vroeg ik aan Bronwyn (midden op de foto, met tas en zonnebril). Bronwyn begeleidt onze stage hier, is wat ze noemt animateur van het Centre (een soort programmeur, directeur en producent in één), overtuigd Johannesburger, kent alles en iedereen hier in de buurt, heeft bij iedere persoon of plek een verhaal, en introduceert ons en passant aan allerlei noemenswaardige figuren in het lokale én internationale theaterlandschap. En toen ik wel een work-out kon gebruiken bracht ze me in contact met Coach.

Coach (meest rechts op de foto) is coach, en iedereen noemt hem zo, inclusief hijzelf.

Coach is wat je noemt een man met een verhaal. Als jongen opgegroeid op straat, al jong in een verkeerd circuit beland en daarna in de gevangenis. Daar begon hij met boksen – waar hij bijzonder veel talent voor bleek te hebben. Toen hij vrij kwam werkte hij hard aan zijn carrière als bokser, alles om maar niet weer op het verkeerde pad te raken. Tot hij op een dag zelf slachtoffer werd van een gewelddadige beroving die hem bijna fataal werd: zeven schoten werden op hem gelost toen hij terug vocht tegen zijn berovers. Sindsdien bokst Coach niet meer zelf. Hij loopt slecht en verloor het zicht aan één van zijn ogen. Sindsdien is Coach coach. Hij begon jongeren op straat te trainen, kraakte een pompstation in de beruchte wijk Hillbrow waar hij vanuit niets zijn bokspraktijk opbouwde, en werd uiteindelijk zelfs coach van een aantal vrouwelijke Zuid Afrikaanse bokskampioenes. Nog altijd is hij een belangrijk figuur in de wijk. Zijn gekraakte pompstation heeft hij nooit verlaten.

Hoewel ik toen ik mijn vraag stelde meer dacht aan gewoon ergens een rondje joggen, was het dinsdagochtend dan toch tijd voor mijn eerste bokstraining ooit. Coach kwam me zelfs persoonlijk oppikken, om 7 uur ’s ochtends, zodat ik niet alleen over straat hoefde.

Boksen, het voelt wel gepast in een stad als Johannesburg. Maar hoe ruig het hier ook kan zijn, de mensen weten zich ook steeds weer van hun zachtste kant te laten zien – met Coach als wandelend voorbeeld.